Kapı ardına kadar açılırken sağlam adımlarıyla içeri girdi. Bahara karışırken mevsimin soğuk rüzgarları içeri ilk adımı attığı anda vurmuştu sıcak. Sıcak ve soğuk arasındaki eşikteydi. Yüzüne sıcak vuruyor oysa arkasında dondurucu soğuğu barındırıyordu. Dünyanın büyüsü böyle gösteriyordu puslu aralanmak için bekleyen perdeyi sererek gerçeği. İnsanlar yüzüne baktıkları zaman sıcaklığı hissedeceklerdi. Fakat bu zamanının en verimli yıllarına erişmiş beden hafif yana çekilince göreceklerdi hayattan kopmuş soğuğu... Gözlerine odaklanılınca yılanın gözbebeğine sindirdiği zehri seçmek hiç de zor değildi. Fakat hiç kimse bu kadar paranoyaya girip uzun süre şüphe içinde gözlerindeki anlamı çözmeye çalışmazdı. Bunun yanında zaten asil duruşu yetiyordu insanların dikkatini dağıtmaya. Gerçi, kimin umrumda; sanki şüpheliliği seçilse ellerinde kesin bir kanıt olacak yahut gücüyle baş edebileceklerdi ya. Küstahça bir gülümsemeyle gerildi dudakları. Dalga geçiyordu sanki insanlarla. Buna hakkı vardı elbette. Lianlar gözünde yalnızca lezzetli ara yemekti. Minoveiller antrenman yapmak için ayağına gelen fırsat, ona itaat eden dealotalar köle, etmeyenler ise budalaydılar. Hayır bu kesinlikle megalomanlığa girmezdi. Gerçekler ne zaman egoizme giriyordu? Zaten bu sebeple çıkarmıştı insanlık narsistliği... Gerçekleri kendine yediremeyen kesim kendilerinden üstün olanların ve bu üstünle övünenlerin hepsine megaloman etiketini yapıştırmıştı. Bu ucube ırklara rehberlik etmesi gerekiyordu birinin. Buna aday olarak kim öne sürülebilirdi?
Siyah ceketini gereksizce düzeltti. Kolalı gömleğindeki dantellerin ince örneklerinin üzerinden kayarcasına geçerken sert elleri, dirseği yaslansa bile hala uçarmış gibi dururken kondu tezgaha. Beklemekten, bekletilmekten nefret ederdi. Zaten ona doğru ilerlese bile çalışan elini hafifçe burasının patronu oymuşçasına şıklatarak. Etrafı süzüyordu hafif donuk, hafif şehvet saçan gözleri. Kafasını dağıtmak için işlerinde kurban bulmak adına çok işe yarayan Burtonların bu meşhur yerine gelmişti. Buran buram lian kokarken bu mekan bütünüyle cazip görünüyordu amacı için... Belki şarabın üzerine tatlı niyetine birisini seçebilirdi. Kuzunun kurdun ayağına gelmesine kadar bekleyecek ve yalnızca şarabını yudumlayacaktı. Peki adam yanına gelince ne cevap verecekti? Aklında belirli, damak tadını şenlendirecek bir isim var mıydı ki?
"Aklına gelecek ilk ruhu şenlendirecek şarabı dök kadehime..." dedi geçiştirerek. Ayrıntılardan öte anın uyuşukluğuna verecek bir gece istiyordu. Elini tekrar şıklatıp adamın onu görmesini sağladı ve mümkün olduğu kadar ortalarda olan bütünüyle boş bir masaya yöneldi. Dik bir sırt ile saldalyeyi uzaydan gelmişçesine işaret ve baş parmağıyla tutarak çekti. Tanınmışlığıyla birçok güzel bayanın dikkatini çektiğine emindi. Hep öyle olmuştu... Dik gömlek yakalarını düzelterek oturdu.
